Bipolaire stoornis

Een bipolaire stoornis kenmerkt zich door periodes van manie en periodes van depressie. Voorheen was de benaming hiervan dan ook manisch-depressief. Tijdens een manische periode heeft iemand bijvoorbeeld grootheidsideeën, weinig behoefte aan slaap, is de persoon spraakzamer, snel afgeleid, doelgericht en heeft de persoon veel focus op aangename activiteiten die een nadelig gevolg kunnen hebben (bijvoorbeeld veel geld lenen, veel producten aanschaffen).

De ene persoon heeft meerdere verschijnselen dan de andere. Er is sprake van een manie als er drie verschillende verschijnselen worden ervaren voor een duur van minimaal één week (bovenstaande opsomming van de symptomen is niet volledig). Het zicht op de realiteit wordt verloren en de persoon kan ook psychotische verschijnselen ervaren. Een bipolaire stoornis valt eigenlijk ook onder de groep psychotische stoornissen maar er wordt ook wel gesproken van het bipolaire spectrum aangezien er vele varianten zijn.

Een hypomane periode houdt in dat de verschijnselen minder heftig en belemmerend zijn en dat er geen psychotische verschijnselen worden ervaren. Het is ook mogelijk dat je geen bipolaire stoornis ervaart, maar enkel hypomanie. Tijdens een depressie worden door de persoon juist depressieve verschijnselen ervaren. Dit kan ook gepaard gaan met psychotische verschijnselen.

Over het ontstaan van de bipolaire stoornis is beperkte informatie beschikbaar. Er zijn echter duidelijke aanwijzingen dat erfelijkheid een grote rol speelt, ontwikkeling van een persoon (opvoeding, school, omgeving, etc) en bepaalde triggers voorafgaand aan het ontstaan van de stoornis. Bepaalde triggers kunnen bijvoorbeeld stress zijn, gebruik van verdovende middelen, ziekte en/ of verstoren van een bepaald (dag- en nacht) ritme (https://www.psychosenet.nl).

Naar alle waarschijnlijkheid kan het een combinatie van bovengenoemde factoren zijn waardoor iemand een stoornis ontwikkelt. 

Allereerst is het zeer raadzaam om professionele hulp te vragen. Overleg dit bijvoorbeeld met je naasten. Wees er zoveel als mogelijk open over. Je naasten zijn er om je te ondersteunen. Professionele hulp kan je ook ondersteunen in het aanleren van vaardigheden om met de stoornis om te gaan en de eerste symptomen te herkennen.