PTSS (Post Traumatische Stress Stoornis)

Mensen die een Post Traumatische Stress Stoornis (PTSS) ervaren, hebben iets meegemaakt dat zij niet (goed) hebben kunnen verwerken. Je kunt hierbij denken aan een gebeurtenis die levensbedreigend is, of je hebt iets gezien wat je als heel schokkend hebt ervaren. Het kan ook door lichamelijk letsel of mishandeling teweeg worden gebracht.

Mensen met PTSS kunnen hierdoor herbelevingen, vermijdingsgedrag en/ of spanning ervaren. Het belangrijkste kenmerk is herbelevingen. Hierbij lijkt het alsof iemand de gebeurtenis weer opnieuw ervaart. Dit kan bijvoorbeeld voor nachtmerries, heftige emoties en/ of angst zorgen. In het geval van vermijdingsgedrag zorgt iemand ervoor dat bepaalde triggers zo min mogelijk worden opgezocht of worden ontweken en kan iemand bijvoorbeeld herinneringen proberen te verdringen. Je zou daardoor ook eenzaamheid kunnen (gaan) ervaren.

Het derde verschijnsel, spanning, kan zich uiten in bijvoorbeeld prikkelbaarheid, concentratieproblemen, woede-uitbarstingen, waakzaamheid en/ of roekeloosheid.

Er zijn diverse behandelmethodes voor PTSS en tegenwoordig zijn er ook gespecialiseerde traumacentra. Behandelingen kunnen onder andere bestaan uit (een combinatie van) psycho educatie (voorlichting en handvatten), EMDR (Eye Movement Desentization and Reprocessing) therapie, exposure therapie (‘positiviteit’ ervaren door het delen van je verhaal) en sport- en bewegingstherapie.

Denk aan je eigen gezondheid en stabiliteit. Probeer goed te eten, te bewegen maar daarnaast ook te rusten. Behoud structuur en zoek een structuur die (ook als je niet altijd goed slaapt) ondersteunend voor je is. Wellicht heb je behoefte aan afleiding. Je zou activiteiten op kunnen pakken waar je voorheen plezier aan beleefde en/ of die je een bepaalde structuur gaven.

Misschien helpt het om de voor jou belangrijke zaken met je naasten te delen. Zij zullen op die manier waarschijnlijk meer begrip voor je krijgen en je beter kunnen ondersteunen. 
Een behandelaar kan je hierbij ook ondersteunen. Samen zou je na verloop van tijd en als dit voor jou goed voelt, kunnen onderzoeken wat er is gebeurd en hierop terug kunnen kijken. Je kunt je verhaal ook delen met gelijkgestemden en/ of een GGZ ervaringsdeskundige. Dit zou een veilige omgeving kunnen zijn om van elkaar te leren en jezelf beter te kunnen begrijpen.